Beren leven alleen of in kleine groepen. De vrouwtjes baren hun jongen in een hol. De ijsbeer trekt daarvoor naar de meest afgelegen plaatsen van het Noordpoolgebied om zich op een stil plekje te laten insneeuwen. Ze gaat in winterrust en eet voorlopig niet meer. In een ijsberenhol is het warm. De sneeuw isoleert, net als de dubbele glazen in een huis. Ieder berenjong is als een cavia zo klein en weegt nauwelijks een pond. Het is helemaal kaal en de ogen zijn nog dicht. Meestal worden er tweelingen geboren. Moederberen verzorgen hun jongen goed. Als de kleintjes mee naar buiten mogen, blijven ze nog lange tijd bij hun moeder in de buurt. Bruine beren komen vooral voor in de bergen en bossen op het noordelijk halfrond. In de Europese alpen zijn ze heel zeldzaam, en hetzelfde geldt voor de beren in de bergen van Oost-Europa zoals Roemenië en Hongarije. Omdat ze vooral van plantaardig voedsel leven, is de voedselarme winter een moeilijke tijd. Daarom eten ze vóór die tijd extra veel. Met een flinke vetlaag onder de huid, gaan ze in een hol of op een beschut plekje in winterrust. De beer slaapt en dut de hele winter door. De vetlaag en de dikke vacht houden hem warm. De beer houdt géén winterslaap zoals de egel dat doet. Dieren die in winterslaap zijn, zijn tussentijds niet wakker te krijgen. Dieren in winterrust wél. Als er gevaar dreigt, staat de bruine beer in mum van tijd paraat om tot actie over te gaan. In Noord-Amerika wordt de bruine beer Grizzlybeer genoemd. Hij leeft daar vooral in Canada en Alaska. In Alaska leeft ook de bruine beer die Kodiakbeer wordt genoemd. Dit is de grootste beer ter wereld. Eén keer per jaar, als de zalmen tegen de stroom de rivieren opzwemmen, stapt hij op ondiepe plaatsen het water in. Met zijn bek, of met de klauwen grijpt hij een zalm uit het water. Hij is een uitstekende visser. De zwarte beer is veel kleiner dan de bruine beer. Zwarte beren zijn erg populair in Noord-Amerika. In de parken waar ze leven, bedelen ze graag om voedsel langs autowegen waar toeristen komen. De kraagbeer is een zwarte beer uit de bergen van Azië. Hij heeft een dikke zwarte vacht met een opvallende witte kraag.

• De Beer Veel plezier met nog meer informatie over de beer!

De meeste dolfijnen leven in groepen in de zee. De leider van zo`n groep is het vrouwtje dat de moeder is van de meeste leden in de groep. Soms heeft een dolfijnengroep wel vijftig leden. Elk jaar komen er weer nieuwe dolfijnen bij. Als er weer een dolfijntje geboren gaat worden, zwemmen er atlijd drie andere vrouwtjes om het vrouwtje dat het jong (kalf) krijgt. Twee van deze vrouwtjes kijken of er geen roofdieren aankomen. Het derde vrouwtje duwt het geboren kalf omhoog zodat hij lucht kan happen. Dan gaat het drinken bij zijn of haar moeder. Het kalf drinkt ongeveer anderhalf jaar bij zijn moeder. Daarna eet hij gewoon wat de andere dolfijnen ook eten, vis, inktvis enz. Een vrouwtjesdolfijn is 10 tot 12 maanden in verwachting, en dan is het jong klaar om geboren te worden. Dolfijnen zijn sociale dieren en leven in groepen van verschillende samenstelling, de ene keer zijn het dieren van het zelfde geslacht, dan weer is het een gemengde groep met jongen. Ze helpen elkaar bij de jacht, bij geboorte en ziekte. Hun vriendelijke gedrag en hun samenwerking is voor hen van levensbelang. Dolfijnen communiceren met elkaar door klik en fluit tonen. Het is niet bekend hoe complex hun taal is, maar er bestaat geen twijfel over dat dolfijnen elkaar verstaan, herkennen en antwoorden. Gewonde dolfijnen kunnen ook rekenen op hulp. Bij de vertwijfelde kreten van een gewond dier schieten de dolfijnen gelijk te hulp en proberen het zieke dier in het water te dragen of naar de oppervlakte te brengen om adem te kunnen halen.

De wetenschappelijke naam voor de giraffe is: Giraffa camelopardalis. De Engelse naam is: gewoon hoe wij zeggen giraffe. De meeste giraffen worden 15 tot 25 jaar en de lengte is meestal 4 tot 6 meter. Het gewicht is van 550 kilo tot 1930 kilo. Giraffen zijn sociale dieren. Zij leven in groepjes van 5 tot 20, of soms zelfs 40 dieren, aangevoerd en bewaakt door een vrouwtje. Hun sterke gezichtvermogen en gehoor waarschuwen hen voor naderend gevaar. Giraffen kunnen heel hard rennen, als ze moeten vluchten, de snelheid is: 65 km per uur en hij kan ook nog zwemmen. De giraffe heeft ook nog een hele bewegelijke tong. De tong is 40 cm lang en is helemaal zwart. Ook is die tong wel heel sterk, hij kan er bladeren en takjes mee van de boom afrukken. De giraffe eet wel 12 uur per dag. De giraffe eet: bladeren, takken, doorns en de vruchten van de leguminosae en doorns van de acacia. Als er lange tijden van droogte zijn kan hij lang zonder water. Maar wanneer een giraffe moet drinken kan een leeuw of een hyena hem gemakkelijk aanvallen. Om te drinken moet hij namelijk zijn voorpoten spreiden. Een hyena of leeuw valt aan in de nek dat is de meest gevoelige plek van de giraffe. Net zoals bij vele dieren verschijnen eerst de hoefjes en dan komt het donkere snuitje tevoorschijn. Het girafje wordt naar buiten geperst en valt dan van een hoogte van 2 meter op de grond. De moeder besnuffelt dan haar jong en likt het met haar lange tong. Het jong is nat en beeft helemaal. Het jong probeert zijn kop op te tillen en op zijn poten te gaan staan. Dat lukt nu nog niet. Als het uiteindelijk lukt, ziet er nog niet uit. Het jong doet een stapje, wankelt en ligt alweer. Een uur na de geboorte kan het jong al zo lang staan dat hij ook bij de uier van zijn moeder kan, om te drinken. Een paar uur later loopt het jong al.

• De Giraffe Nog meer informatie over de giraffe!

De gevlekte hyena is de grootste hyenasoort. Met zijn verwanten, de aardwolf (Proteles cristatus), de gestreepte hyena (Hyaena hyaena) en de bruine hyena (Parahyaena brunnea), deelt hij uiterlijke kenmerken die karakteristiek zijn voor een hyena: een sterk aflopende rug met rechtop staande manen, korte brede kaken en stevige schouders. De gevlekte hyena is sterk gebouwd met een korte tot middellange, borstelige staart. De oren op de korte, brede kop zijn groot en afgerond. De vacht is kort en bruin tot grijzig geel van kleur. Oudere dieren zijn lichter gekleurd dan jongere. De onderzijde van het lichaam en de borst zijn lichter gekleurd. De onderste helft van de poten zijn meestal zwart. Over het lichaam, de nek en de poten verspreidt liggen onregelmatig zwarte vlekken, die vervagen naarmate het dier ouder wordt. Deze gevlekte vacht biedt hem enige camouflage tussen de lage begroeiing op de savanne. De manen zijn kort en borstelig en lopen over het onderste deel van de nek en de schouders. De staart heeft een zwarte punt. De snuit is donkerbruin van kleur. De gevlekte hyena heeft een kop-romplengte van 100 tot 180 cm, een staartlengte van 25 tot 36 cm en een lichaamsgewicht van 40 tot 90 kg. Volwassen vrouwtjes zijn over het algemeen groter dan volwassen mannetjes. Vrouwelijke hyena's hebben een sterk vergrote clitoris, die doet denken aan een penis. De clitoris heeft zelfs een voorhuid en kan worden verlengd. Daarom werd vroeger geloofd dat hyena's tweeslachtig waren. De mannelijke eigenschappen van hyenavrouwtjes worden toegeschreven aan een grote hoeveelheid testosteron in hun lichaam. Vrouwtjes hebben soms zelfs meer testosteron in hun lichaam dan mannetjes.

• De Hyena Hyenas Hyenas Hyenas

Van oorsprong zijn alle zoogdieren uit Australië buideldieren. De vrouwtjes hebben een buidel op hun buik waarin de jongen goed beschermd zijn. De kangoeroe is het meest bekend. In groepjes springen deze planteneters over de open vlakten of tussen de bomen van het droge Australische landschap. Op andere werelddelen grazen hoefdieren over de vlakten, maar in Australië is het gras voor de kangoeroe. Als het moet, kunnen ze wekenlang zonder water. In de planten zit voldoende vocht om droge tijden te overbruggen. Een kangoeroe loopt niet; hij springt. Als hij zich langzaam voortbeweegt -bijvoorbeeld als hij eet- zet hij eerst de korte voorpootjes vóór zich op de grond. Daarna zwaait hij met een sprongetje de twee achterpoten tegelijkertijd naar voren. Wil hij snelheid maken, dan doen de voorpoten even niet mee. Dan maakt hij met zijn grote, sterke achterpoten sprongen van wel twee meter hoog en acht meter ver! Hij bereikt een snelheid van 40 kilometer, en op korte stukjes zelfs meer dan 80 km per uur. Met de dikke gespierde staart kan hij sturen en zijn evenwicht bewaren. Van de 50 soorten kangoeroes zijn de rode en de grijze reuzenkangoeroe het grootst. De mannetjes wegen soms 90 kilo en als ze op hun achterpoten staan, zijn ze langer dan een mens. In Artis leeft de wallabie. Hij hoort bij de kleintjes onder de kangoeroes. Hij komt niet alleen voor in Australië zelf, maar leeft ook op verschillende grote en kleine eilanden in de buurt. En dan is bestaat er nog de boomkangoeroe. Hij bewoont niet de open vlakten, maar in de dichtbegroeide tropische regenwouden. Daar klimt hij in bomen, om bladeren te eten. Hij heeft sterke voorpoten met klauwen waarmee hij zich goed aan de takken kan vasthouden.

• De Kangoeroe Nog meer informatie over de Kangoeroe!

Katachtige hebben allemaal een ruwe tong, goede oren, grote snorharen en kunnen hun nagels in trekken. Alle katten zijn zoogdieren met een mooie vacht, het zijn goede jagers met een sterk en lenig lichaam. Ze hebben gevoelige zintuigen en vlijmscherpe tanden en nagels. Er zijn 38 verschillende soorten katten. Katten rennen en springen soepel en gemakkelijk. Ze hebben een flexibele ruggengraat en lange sterke achterpoten. Grote katten zijn goede lange afstandlopers maar sprinters en springers. Als ze hard rennen of in bomen klimmen, blijven ze dankzij hun staart in evenwicht. Katten kunnen goed zwemmen, maar sommigen zwemmen alleen om aan gevaar te ontkomen. Leeuwen zijn na tijgers de grootste katten. Een volwassen mannelijke leeuw is een indrukwekkende verschijning. Jonge mannetjes hebben meestal gele bruine manen en oudere mannetjes herken je aan de zeer donkere manen. Een jong mannetje krijgt manen als hij 3 jaar is. Het mannetje is veel groter dan het vrouwtje. Een volwassen leeuw kan wel 250 kilo wegen. De vacht van de leeuw beschermt zijn huid en houd het erg warm. De dikke zool en teenballen onder een leeuwenpoot lijken op kussens. Ze zorgen ervoor dat de leeuw erg stil kan bewegen en het zijn schokdempers als hij rent en springt. Tussen de ballen en de beharing liggen de nagels veilig opgeborgen tot ze nodig zijn. Aan de staart van de leeuw kun je zien in wat voor humeur ze zijn. Als de leeuw boos is dan zwiept zijn staart heen en weer. Als de staart zachtjes heen en weer gaat is hij tevreden. Leeuwen kunnen ook uitstekend zien. Doordat hun ogen iets uit elkaar staan, kunnen ze goed inschatten hoe ver iets is. Hun ogen zijn geschikt om ’s nachts en overdag te zien. Hun ogen zijn groot ten opzichte van de grootte van hun kop. ’s Nachts zien katten als zwart-wit. Overdag zien ze wel kleuren maar niet zo goed als mensen. De pupillen van een leeuw staan wijd open, als hij bang is worden het spleetjes. Leeuwen hebben een goed gehoor, veel beter dan van een mens. Ze kunnen kleine dieren door het gras horen kruipen en zelfs in hun ondergrondse hol horen.

• De Leeuw(in) Wrow, Hier kan je nog merr informatie vinden over de leeuw en de leeuwin. Veel plezier!

Slangen hebben een skelet. Dat skelet bestaat uit een schedel en een wervelkolom. (ruggengraat) In die wervelkolom zitten tussen de 200 en meer dan 400 wervels. Aan elke wervel zit een paar beweegbare ribben, behalve aan de eerste twee achter de kop en aan de staartwervels. Aan de buitenkant van de slang zie je schubben. De schubben zitten bij elke slangensoort anders en vormen een patroon, waaraan je de soort slang kunt herkennen. Ze glimmen een beetje. Daarom lijkt het alsof de slang een beetje slijmerig is. Dat is niet zo. Een slang voelt best lekker aan. De schubben op de buik zijn breed. De slang gebruikt die om zich af te zetten op de bodem. Zo komt de slang vooruit. Een slang doodt vaak prooien die behoorlijk groot zijn. Om die in te slikken moet de bek van de slang wijd genoeg open kunnen. Slangen kunnen hun bovenkaak losmaken van de onderkaak. Daardoor kunnen ze hun bek wijd genoeg openen. Slangen groeien, maar hun huid groeit niet mee. Onder de huid groeit een nieuwe huid. Een paar keer per jaar, als het tijd is, wrijft de slang zijn oude huid tegen iets ruws kapot. Dan stroopt hij de oude huid er af door over ruwe bodem te bewegen. De huid blijft gewoon ergens liggen. We noemen dat 'vervellen'. Slangen hebben geen poten. Miljoenen jaren geleden hadden ze dat wel. Bij mannetjesboa's en pythons zie je aan het achterlijf nog kleine restjes van die poten zitten. Die worden niet gebruikt om te lopen, maar wel als het mannetje zich vast houdt aan het vrouwtje tijdens het paren. De meeste slangen kunnen niet goed zien. Slangen die in bomen wonen kunnen het beste zien. Deze leven vooral van vogels of hagedissen. Om vogels te kunnen vangen, heb je goede ogen nodig. Maar woelboa's en andere gravende slangen leven onder de grond en zijn zo goed als blind. Bij sommige soorten zijn de ogen zelfs bedekt door een schub. Slangen kunnen wel heel goed ruiken en proeven. Bij slangen zijn reuk en smaak sterk met elkaar verbonden. Als je wel eens een slang hebt zien kruipen, zal je zeker de lange, gespleten tong gezien hebben. Deze tong wordt telkens trillend uitgestoken. Zo vangt de slang de geurstoffen op. Dit zijn heel kleine, onzichtbare deeltjes, die bijvoorbeeld afkomstig zijn van andere dieren en door de lucht zweven. Bij het intrekken van de tong worden de geurstoffen aan een smaakzintuig in de bek afgeveegd. Zo proeft de slang deze geurdeeltjes. Door de grond af te likken, kan de slang het reukspoor van bijvoorbeeld een muis heel goed volgen. Slangen hebben geen oren. Ze horen dus niks. Wel kunnen slangen geluidstrillingen opvangen die via de grond naar ze toe komen. Slangen kunnen zich zijwaarts voortbewegen. Slangen zijn ook goede zwemmers.

• De Slang Nog meer informatie over die kriebelige beestjes!

Hij heeft ongeveer 90 gangen en 6 kamers. Stokstaartjes kwamen voor in de droge gebieden van Zuid-Afrika, Namibië en Botswana. Ze leven in Deze groepen leven vaak in holen van grondeekhoorns, die ze naar hun eigen behoeften aanpassen. Wanneer de grond na een regenbui wat zachter is beginnen ze te graven en verdwijnen ze onder de grond. Ze graven tunnels van zo'n 15 cm in doorsnee en tot twee meter diep. Onder de grond ontstaat er zo een netwerk van tunnels die met elkaar in verbinding staan. Er zijn verschillende kamers in de tunnels, zoals een 'slaapkamer', een kamer waar de jongen worden grootgebracht en 'wc-ruimtes', waar ze hun behoeften doen. De tunnels zijn op sommige plaatsen iets breder, zodat de stokstaartjes zich kunnen omdraaien. De holen bieden de stokstaartjes beschutting tegen de nachtelijke kou en vijanden. Als de stokstaartjes wakker worden dan gaat er altijd een naar buiten om te kijken of de buurt veilig is. Als het niet veilig is dan zegt hij dat tegen de anderen stokstaartjes als de kust wel veilig is dan haalt hij de rest ook naar boven. Een vrouwtje is ongeveer 11 weken zwanger. Ze kan 2 tot 5 jongen krijgen. Wanneer een vrouwtje jongen heeft gekregen, verandert er de eerste dagen niets in haar gewoonten. Ze brengt haar dagen buiten het hol door, op zoek naar voedsel. Intussen worden de jongen bewaakt door andere stokstaartjes. De moeder kan dan samen met de rest op jacht en voldoende eten. Hierdoor is ze in staat haar jongen voldoende melk te geven. Na drie maanden hoeven de jongen niet meer bij hun moeder te drinken. De volwassen dieren die op hen passen, brengen de jongen hun eerste prooidieren. De moeder leert hen pas zelf voedsel te vangen als ze in staat zijn haar tijdens de jacht te volgen. Een jonge is naar een half jaar al volwassenen. Een vrouwtje kan soms wel 3 keer per jaar zwanger zijn. De jongen kunnen 1 uur na de geboorte al lopen.

Zebra’s zijn familie van de paarden en ezels. Deze familie heet eenhoevige want dit is de enige familie op de wereld die één hoef aan de voet heeft. Van deze familie is de Zebra het enige wilde dier nog. Vroeger hebben ze wel eens geprobeerd om Zebra’s tam te maken zodat je ze net als een paard kon gebruiken. Ze zijn erg vriendelijk maar als ze iets moeten, zijn ze erg agressief en eigenwijs. Ook zijn de zebra’s kleiner en niet sterk genoeg om een kar te trekken of om op te rijden. Zo komt het dat een Zebra nog steeds een wild dier is. De zebra leeft in het wild in Afrika. Het is een planteneter; hij eet vooral oud, hoog gras, maar soms ook blaadjes en struikjes. Hij eet de hele dag door. In de regentijd is er genoeg gras, maar als het erg droog is, moeten ze soms grote afstanden lopen om aan eten te komen. De zebra drinkt 1 of 2 keer per dag, maar kan ook 2 dagen zonder drinken. Zebra’s leven altijd met elkaar in een groep en is daarom een kuddedier. Eén groep bestaat vaak uit 15 zebra’s. Ongeveer 6 merries met veulentjes en een paar hengsten. Soms zie je meerdere groepen met elkaar. In zo’n groep is altijd agressief gedrag. Hengsten gaan dan op hun achterpoten staan en trappen en bijten elkaar. Dit doen ze om te laten zien wie de baas is en om indruk te maken bij de merries.

• De Zebra Meer info, Meer info, Meer info

Zeehonden of robben (Phocidae) vormen een familie van zeezoogdieren. Ze behoren tot de roofdieren (Carnivora). Zeehonden in Nederland komen het meest voor in de Waddenzee. Zeehonden hebben korte stugge haren en nauwelijks ondervacht. Ze houden met een dikke speklaag de lichaamswarmte vast. Ze hebben goed ontwikkelde tastharen, niet alleen in de snor, maar ook in de wenkbrauwen. De meeste soorten hebben een gevlekte vacht. Bij enkele soorten bestaat er seksueel dimorfisme, waarbij de mannetjes veel groter zijn dan de vrouwtjes, een ander vlekkenpatroon hebben, en zelfs een slurf (zoals bij de zeeolifanten). Mannetjes hebben ook een penisbot of baculum. De achtervinnen zijn groter dan de voorvinnen. Met deze achtervinnen zwemmen de zeehonden. De zeehonden hebben geen oorschelp. Sommige soorten worden bedreigd, in het verleden door de jacht en tegenwoordig door vervuiling van de zee. Zieke en verlaten zeehonden worden in Nederland opgenomen in de opvangcentra Lenie het Hart en Ecomare op Texel. Zeehonden komen ook in de buurt van beide polen voor. Ze zijn belangrijke prooidieren voor ijsberen en orka's. De jacht op zeehonden middels knuppelen is over de hele wereld verboden, behalve in Canada. In Nederland is het knuppelen van zeehonden al enkele decennia verboden, voor het verbod werd er in Nederland nog geknuppeld in de Waddenzee en de toen nog niet afgesloten zeearmen in Zeeland.

• De Zeehond Als je nog meer informatie wilt over de zeehond ben je op het goede adres. Veel plezier! 

Zeeschildpadden worden ernstig bedreigd door jacht en handel. Voor een deel kan dit worden voorkomen door strengere wet- en regelgeving. En een goede controle op de naleving hiervan, bijvoorbeeld door patrouilles in te stellen die vissers controleren op de vangst van zeeschildpadden. Daarnaast zijn lokale projecten nodig. Veel kustgemeenschappen gebruiken zeeschildpadden en hun eieren voor consumptie. Het Wereld Natuur Fonds probeert lokale bevolkingen actief deel te laten nemen aan beschermingsprogramma's om hun steun te winnen voor bescherming. Belangrijk hierbij is dat er alternatieve inkomstenbronnen worden gevonden voor mensen die schade leiden door vermindering van inkomsten uit producten van zeeschildpadden. Voorbeelden hiervan zijn ecotoerisme of het inzetten van mensen in beschermingsprojecten. Ook voor educatie is een grote rol weggelegd. Het is belangrijk dat mensen begrijpen dat onbeperkte vangst de stabiliteit van zeeschildpaddenpopulaties bedreigt. Een ander speerpunt van het Wereld Natuur Fonds is voorlichting aan toeristen. Soms gebeurt dat ter plekke, bijvoorbeeld samen met hotels die veel toeristen ontvangen. De hotels geven hun gasten uitleg over het leven van de zeeschildpadden. Zij maken ook duidelijk dat de handel in souvenirs en schildpaddenvlees in de meeste landen verboden is. Maar ook in Nederland licht het Wereld Natuur Fonds toeristen voor over souvenirs van bedreigde dieren en planten. De afgelopen jaren is hiervoor bijvoorbeeld samen met de reisbranche de souvenircampagne “Kijken, kijken, niet kopen” gevoerd om te zorgen dat Nederlandse reizigers in verre landen geen souvenirs meer kopen van bedreigde planten en dieren als zeeschildpadden. Het voortbestaan van de zeeschildpadden is in gevaar. Door vervuiling van de zee, handel en jacht, een toenemend aantal visnetten en oprukkend toerisme worden de dieren en hun nestgebieden bedreigd. De Kemps zeeschildpad, de karetschildpad en de lederschildpad hebben de status van 'kritiek bedreigd': in de afgelopen drie generaties zijn hun aantallen met meer dan 80 procent afgenomen. De groene zeeschildpad, de warana en de dikkopschildpad zijn 'bedreigd', met een afname van meer dan 50 procent. Van de platrug zeeschildpad zijn onvoldoende gegevens beschikbaar om zijn status te bepalen.

• De Zeeschildpad Nog meer informatie over de Zeeschildpad!

Eindelijk is het dan zover. Vrijdag 8 december 2006, 13.30 tot 14.30 in de Prof.Dr.R Casimirschool te Veldhoven. De directieleden hebben hard gewerkt aan hun speech, ontwerpers aan een oogverblindende dierentuin, entertainers om de leukste grappen in te studeren en ga zo maar door. (als ik iemand vergeten ben, het is niet opzettelijk bedoeld) U moet er bij zijn.Een show, wat zeg ik, een spektakel bedoel ik. Bij elk verblijf kunt u info vinden over het dier. Ik zou zeggen: KOMT DAT ZIEN, KOMT DAT ZIEN!!

Het nijlpaard is het grootste zoogdier dat leeft in zoetwater. Het brengt het grootste deel van zijn leven in het water door. 's Nachts verlaat het nijlpaard het water om te grazen. Een mannetjesnijlpaard wordt de stier genoemd, de vrouw is de koe, en het jong is het kalf. Het nijlpaard leeft in Afrika, ten zuiden van de Sahara tot Namibië en Zuid-Afrika. Hij vertoeft het liefst in rivieren of meren van grassteppen. Soms verlaat het nijlpaard het water om een zonnebad nemen. Dan kan het gebeuren dat het dier op verrassende wijze van kleur verandert. De gladde huid van het nijlpaard lijkt wel te bloeden, maar dit is slechts gezichtsbedrog: het rode pigment in de huid is namelijk een vorm van bescherming tegen de zon, een soort van ingebouwde zonnebrandolie. Mogelijk dient deze stof ook om infecties bij kleine wonden, die de dieren tijdens een vechtpartij hebben opgelopen, te voorkomen. Ieder nijlpaard legt 's nachts een aantal kilometers af, in looptempo zelfs 30km, op zoek naar voedsel. Wanneer hij dan zijn buik gevuld heeft met gras en fruit, kuiert hij gewoon terug langs hetzelfde pad, naar het water, om daar te dutten en suffen.

• Het Nijlpaard Nog meer info over dat dikke grijze beest!

Welkom op de officiële site van het Rimisac Park te Veldhoven. Het Rimisac Park is een park met dieren vanuit de hele wereld. Van zeeschildpadden, tot zebra`s. Van giraffen tot Hyena`s. Gewoon leuk, leerzaam en leuk om een gehele dag naartoe te gaan! Het Rimisac Park is voorzien van cafe (met heel goed opgeleide obers en koks), een leuk entertainment-team en nog veel meer. Het Rimisac Park is dus voor jong en oud. Veel plezier op www.rimisac.favorietje.nl en hopelijk komt u na dit bezoek op de site ook naar onze dieren kijken. Heeft u nog op- en of aanmerkingen, dan horen wij die graag. U kunt die naar ons toemailen door op Casimirschool (onderaan de pagina) te klikken. U moet uw naam en e-mail adres invullen. De: Betreft, Linknaam, URL en Kopje hoeft u niet in te vullen. U kunt uw op- en of aanmerkingen invullen bij berichten. Klik op versturen en uw reactie is onderweg! Doen hoor!

• Bouw zelf een website!! Maak je eigen website!!
• Google  Een leuke zoekmachine voor nog meer informatie over dieren!
• Kennisnet.nl Leuke site waar van alles te doen is. Van jong tot en met oud!
• Zoekmachine Een leuke zoekmachine!

Alles leuk en aardig denkt u misschien, maar hoe zijn ze aan hun naam en logo gekomen? Nou dat zal ik eens vlug laten weten. We hadden op onze school een project. Over een dierentuin. We moesten een dierenverblijf maken, van allemaal verschillende diersoorten. Toen hadden we ongeveer 30 verblijven. Maar als we alleen verblijven hebben is het nog geen dierentuin. Toen gingen we verder met een naam te verzinnen. Iedereen had hele leuke namen! Maarja... Het kon er maar een worden. Waarom hebben we voor Rimisac Park gekozen? Nou, omdat het Casimir omgedraaid is. De naam was bedacht door: , Merel Maud en Robin Na de leuke naam gingen we verder met een logo. Het waren er weer veel. De leraren moesten druk nadenken. Er wa stoen ons logo uitgekomen. Gemaakt door: Marieke.